Als je zoals wij naar NK gaat wordt je geleefd. Je kunt en mag niet zelfstandig reizen. De staat, in de vorm van een gids, bepaalt wat je wel en niet mag zien alsmede je bewegingsvrijheid. Contact met inwoners is niet mogelijk, ze spreken geen vreemde talen en worden afgeschermd. De enige inwoner die ik met handen en voeten gesproken heb was dronken. Onderdrukking is voelbaar en werkt ook voor de bezoeker beklemmend. Mensen bewegen zich voort als mieren, uitdrukkingsloos en leven op de elite na in vervallen troosteloze woonkazernes. Kortom een dictatoriale staat zonder weerga. Toch is het een bezoek waard. Pyongyang heeft een aantal bijzondere bezienswaardigheden rondom de fam. Kim en propaganda voor de staat. Oorlogsmuseum, stadion, Juchtoren en natuurlijk het centrale plein.